Ja ja! Bijna heeft mijn autootje 250.000 km gereden.
Mijn kleine zwarte Seat Arosa 1.4 automaat.
Geboren in 2001. Aangeschaft in 2003. Ik en mijn kleine vriend hebben samen vele dingen meegemaakt.
Zo reden we naar het land van de stokbroden en stonden we in de file op zoek naar de juiste pretzel. We haalden mensen op van Schiphol en brachten ze weer terug als we ze zat waren.
We reden naar trouwerijen en naar begrafenissen. Naar vriend en vijand.
En op de A27, afslag Hilversum, vroeg ik verkering aan mijn vriendin. Mijn kleine vriend was getuige:
Maar mijn kleine vriend begint wat oud te worden. Ik voel het. Je hoort hem brommen. Momenteel is de herfst in full swing en daar heeft hij wat moeite mee. Met de kou.
De motor starten duurt iets langer dan normaal. Maar ik geef hem de tijd. Ik weet dat hij het kan.
Ik ga het niet forceren.
Ik start zijn motor en hij zegt tegen me: “Kuch.. Uh uh, kuch, Perc.. Godveredom… vvvvvVVVVVRRRRRRRROOOEEEEMM. VROEM!!!”
We staan nog op dezelfde plek. Omgeven door rook en het kabaal van de hoge toeren. 4000.
De buren kijken, van achter de geraniums, boos uit het raam. Ik zwaai naar ze.
Hoi!
Langzaamaan begint mijn kleine vriend wakker te worden. Zijn motor loopt rustig warm.
“Uch uch uch, Ik ben er weer Perc. Waar zullen we heen gaan?” zegt hij tegen me.
Ik glimlach en geef hem een schouder klopje. Op het stuur. Samen vieren we het starten van de motor. Ik zet de verwarming op temperatuur Indonesië en selecteer een goed stuk muziek. Uit de playlist TAKKE HERRIE.
De subwoofer en vier speakers, net zo oud als mijn oude vriend, doen het nog steeds zeer goed.
We kunnen gaan. We zwaaien naar de buurman. Hij zwaait terug. Met zijn middelvinger.
Op naar onze bestemming!
Net zoals de afgelopen 12 jaar.
Eenmaal op de snelweg scheuren we iedereen voorbij. Een warme motor, de juiste muziek. Hij blij. Ik blij.
De herfst is vergeten.
De Herfst Periode
Nu denk je natuurlijk: “Percy. Is dit een artikel voor Autoweek ofzo?”
Nee nee. (Alhoewel. Misschien maar eens opsturen)
Het zit zo.
Afgelopen twee weken zat ik zelf even in een herfst fase. Een herfst fase is een periode die na de zomer komt. Je weet wel. Eerst loopt alles op rolletjes (zomer periode), je zit lekker in je vel, het leven gaat zoals jij wilt.
Alsof je 180 rijd op de snelweg. Met niemand om je heen. Heerlijk!
VOL GAS!
Maar dan. Dan uit het niets vliegt er een albatros over je auto die besluit zijn hele maag op jou voorruit te dumpen.
3… 2… 1: FLATS!!!!
Stront.
Overal stront!
Je zomer periode is veranderd in een winter depressie. Je moet stoppen met wat je op dat moment aan het doen was. Maar het ging net zo lekker? Je wilt doorrijden. Maar dit gaat echt niet. Moet je afremmen?
Misschien moet je wel naar de vluchtstrook?
Op de vluchtstrook van het leven. Daar stond ik de afgelopen twee weken.
Door diverse omstandigheden zat ik niet goed in mijn vel. Ik vrat slecht. Sliep slecht en belandde plots in een herfst periode. Ik kreeg geen woord uit mijn vingers.
Wat te doen?
Opnieuw van Start Gaan
In de ochtend start ik mijn kleine auto. Rustig. Ik geef gas en de toeren gaan omhoog. Maar ik geef niet te hard gas. Ik trap het pedaal niet te diep in.
Dan weet ik zeker dat hij uit elkaar knalt.
Beetje bij beetje laat ik de motor warm lopen.
Dan gaan we de weg op. Eerst in de 30km per uur zone. Zodat we kindertjes uit de buurt niet stuk rijden.
Dan komen we op een 50km per uur baan. De switch van 30km per uur naar 50km per uur gaat een stuk gemakkelijker dan van 0 naar 30.
Eenmaal in beweging is alles gemakkelijker…
Plots komen we op de 70 baan en voor je het weet rijden we 120. Alsof er niets aan de hand is.
Zoals mijn auto in elkaar steekt; zo zit ik ook in elkaar.
Vanuit Stilstaande Houding
Iedereen valt wel eens van een zomer periode naar een winter periode. Ruzie. Ontslag. Ziekte. Noem maar op.
De shit is aan.
Je innerlijke motor is uitgevallen en moet gekickstart worden.
Maar hoe doe je dat?
Er zijn een paar dingen die mij de nodige handvaten geven om mijn motor te kickstarten. Die wil ik even met je delen. Omdat 1. jij er misschien iets aan hebt en 2. zodat ik het zelf terug kan lezen als ik weer eens stront op mijn voorruit heb liggen.
Daar gaat ie:
1. Gas Loslaten.
Als eerste moet ik het gas los laten. Als mijn innerlijke motor niet meer werkt, en ik toch probeer gas te geven, dan voel ik een diepe teleurstelling. Niet doen dus!
Ik haal mijn voet van het pedaal. Het leven remt af. Dat is misschien niet leuk, maar wel oké.
Ik weet dat ik later weer gas mag geven.
2. Mezelf Niet Aan een Ander Afmeten.
Als je op de vluchtstrook staat met motorpech dan zie je constant al die mensen voorbij scheuren. Ik wil ook racen!
Ik zie andere schrijvers iedere dag een nieuw artikel online zetten. Dat wil ik ook!
Ik zie mensen vloggen (video bloggen) DAT WIL IK OOK!!!
Maar eerst moet ik mijn eigen motor aan swingelen. Van 30km per uur naar 70km per uur. Dan naar 90. Dan naar 120 en HOP; ik voeg in tussen al het andere verkeer.
Ik kan weer mee doen.
Maar nu even niet.
Ik sta op de vluchtstrook stront te krabben.
3. Taken Kleiner Maken.
Als ik in een herfst periode zit (of winter) dan loopt mijn To Do lijst flink op. Geen puf/energie/motivatie om aan al die projecten te werken.
Wat te doen?
Leren NEE te zeggen.
Afgelopen twee weken heb ik geprobeerd zoveel mogelijk NEE te zeggen. Zoveel mogelijk taken te deleten. Minder afspraken. Minder verplichtingen.
Natuurlijk heb ik taken die niet zomaar verwijderd kunnen worden, daar kom ik niet onderuit, maar er zijn ZAT taken die we onszelf opleggen.
Zijn die ECHT van belang?
Meestal niet… Ik parkeer die taken in mijn Someday/Maybe Lijst.
De projecten die ik overhoud, die maak ik extra klein. De taak ‘Vandaag drie artikelen schrijven’ word ‘Vandaag 500 woorden schrijven.’
De motor word gestart.
En als ik eenmaal bezig ben met 500 woorden dan zijn 600 woorden zo geschreven. En voor ik het weet heb ik er 1000.
4. Wat Ik Naar Binnen Prop
Als de motor van mijn kleine vriend niet meer wil starten dan kijk ik even of hij nog benzine heeft. Of hij genoeg olie heeft. En dan houd het wel een beetje op want ik weet geen ene zak van auto’s af.
Daarom ga ik naar de garage.
Van voeding weet ik ook niets af. En daarom ga ik tegenwoordig naar Samantha. Van optiMaal.
Zij is een geweldig persoon EN voedingsdeskundige. Win win.
At the moment krijg ik van haar een cursus en advies over welk eten mij op de been kan houden. En wat niet (dat is nog veel belangrijker om te weten).
Ik stel haar vragen zoals: “Met welke voeding heb ik meer energie? Wat is eten dat invloed heeft op mijn concentratie en humeur? Waarom zijn bananen krom?”
Daar ben ik momenteel mee bezig. Belangrijk. Want als ik weer eens in een herfst of winter periode beland dan wil ik weten hoe ik daar zo snel mogelijk uit kom.
Ik vermoed met walnoten enzo. Waarschijnlijk niet met Doritos…
Jezelf Kickstarten
Als de motor van mijn auto eenmaal draait, dan komen we wel in beweging.
Maar soms sta ik zelf even op de vluchtstrook. Door innerlijke motor problemen of door slappe excuses. Maakt niet uit. Het resultaat is hetzelfde.
Het helpt mij om deze vier stappen door te nemen. Daar naar te luisteren. Zodat ik niet de huisarts hoef te bellen om mij weg te slepen.
Eenmaal de motor aan de praat gekregen scheur ik weer als een malloot over de snelweg van het leven.
Op naar mijn bestemming!
Hopen dat ik niet uit de bocht vlieg…
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal