Ahhh, onze kleine, groene vriend. Vol met vezels, vitamines. Klein, maar fijn.
Wat kan een kiwi heerlijk zijn. Maar wat zijn ze verdomt lastig om even snel naar binnen te werken.
Oké, het valt wel mee, even een lepeltje pakken en hem uitlepelen. Maar zeg eerlijk… een appel is toch veelal een stuk gemakkelijker?
Hap hap hap, klaar is Kees.
Kon dat maar met de kiwi…
De Groene Marmot
Een tijdje geleden was Mikal bij me op bezoek. Een goede vriend die ik al vanaf mijn vierde ken.
Als we bij elkaar zijn dan hebben we het vaak over Star Wars, Zelda, Nintendo en sinds kort ook over voeding.
Mikal weet wat hij eet, en waarom. Ik hoor dat graag. Ik vind het zeer interessant om te experimenteren met voeding.
Wat is beter om naar binnen te proppen en wat kan je beter laten staan?
Voor mijn kleine lichaampje is het zelfs van groots belang om zo optimaal mogelijke voeding in te nemen (met hier en daar een patatje, DUH).
Anyway, wij lekker kletsen. Na een tijdje was het tijd voor wat drinken. Een zelf gemaakte juice, stelde ik voor.
Wij naar de keuken waar de slow-juicer staat. Ik bood Mikal een kiwi juice aan. Vet gemakkelijk te maken met deze machine. Je gooit een hele kiwi in de machine en het sap komt er aan de rechter kant uit.
Aan de linker kant valt de schil in een bakje.
Lang leve de Technologie!
Maar Mikal zei: “Dude, heb je wel eens een kiwi met schil gegeten dan?”
Ik weet dat Mikal net gepromoveerd is en aardig wat kennis met zich meedraagt. Maar was dit zo een Universiteit’s grap?
Candid camera?
“Uh.. Nee nog nooit geprobeerd. Dat is toch vet goor?
“Ja dat denk je. We zijn gewend kiwi’s zonder schil te eten. Dus we doen niet anders”.
“Kan dat geen kwaad dan, die schil?” vroeg ik.
“Nee man! De schil is juist het aller gezondste van de kiwi!! Er zitten mega veel vezels in. Dat hebben we hard nodig. Wel even het stickertje verwijderen he. Dat is lastig verteren. Ow en als het geen bio kiwi is dan ook even wassen”.
Huiverig zei ik zoiets van: “Uh.. Ok ok. Goed. Maar jij eerst”.
“Alright”.
We pakten allebei een kiwi en namen een hap.
Mikal eerst.
The Awakening
Een stukje kiwi, met haartjes en al, zat in me mond. Ik wachtte het moment af dat ik zou gaan kokhalzen.
Groen braaksel met bruine, kleine haartjes. Zo op de grond.
Zo over mijn witte, glimmende slow-juicer.
In de tussentijd nam Mikal, met volle overtuiging, nog een fikse hap.
Voorzichtig begon ook ik te kauwen.
Ik proefde de kiwi, hij was goed. Niets geks aan eigenlijk. Totaal niet wat ik verwacht had. Het kokhalzen bleef weg.
Daar stonden we dan. Twee mannen, in de keuken. Beide begin 30, diploma’s op zak, gezellig kiwi’s met schil te eten.
We aten door. Ik wat aarzelend, Mikal alsof hij de trein moest halen.
Zojuist had ik, voor het eerst in me leven, een kiwi met schil, helemaal naar binnen gewerkt (op het stickertje na).
Halleluja!
Waarom doen we dingen zoals we ze doen?
Na de nodige High Five’s en overwinning dansjes gedaan te hebben babbelden we nog wat verder over deze “verruimende” ervaring.
Uiteindelijk hadden we het erover waarom we de dingen doen zoals we ze doen.
Kiwi’s zonder schil eten bijvoorbeeld.
We kwamen tot de volgende conclusies:
1. Wat de boer niet kent, eet hij niet.
Letterlijk! Dit heeft alles te maken met gewoontes. En gewoontes zijn enorm lastig om ze te zien en ze eventueel te veranderen.
We zijn dingen gewend geraakt en vaak vragen we ons niet meer af of datgene dan het beste is. Gelukkig maar, want dat is ook niet altijd even praktisch. Maar soms een beetje minder automatische piloot kan geen kwaad.
Als je open staat voor nieuwe ervaringen dan kan dat zeker wel iets toevoegen aan je leven.
Soms kom je dan alsnog tot de conclusie dat het “oude” beter was, maar je bent dan wel zelf tot die conclusie gekomen.
En niet je buurman, je ouders, je familie, je vrienden of Doctor Phil. (haha Doctor Phil, wat een pracht tv was dat).
In ieder geval… Wees niet de boer!
Eet wat je niet kent! 😉
2. We willen niet voor lul staan.
Stel je voor dat iemand ziet dat je een kiwi met schil eet.
Voorschut toch?
Voor je het weet weten al je vrienden het. Sta je mooi voor aap!
Nee, niemand wil voorschut staan en daarom passen we onszelf aan aan wat er van ons verwacht word.
We vragen ons niet meer af wat beter en/of gemakkelijker is voor onszelf of voor een ander. We doen wat de andere ook doen. En we doen zelfs meer moeite om niet “gek” gevonden te worden. We hobbelen door, vol op de automatische piloot.
Resultaat: We schillen onze kiwi’s.
Ik breng het misschien wat donker, en de kiwi is maar een klein voorbeeldje.
Maar het is interessant om eens stil te staan bij je eigen gewoontes.
Welke zijn het? Waar komen ze vandaan? Doen ze je goed? Of zitten ze stiekempjes in de weg?
Dus lieve mensen.. Hoe eet jij je kiwi?
Met of zonder schil?
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal