“IRIS!” schreeuw ik vanonder de douche vandaan.
“WAT?” schreeuwt ze terug vanuit de woonkamer.
“WELKE VAN DE 80 FLESSEN IS HIER DE SHAMPOO? HET LIJKT WEL ALSOF IK BIJ DE KRUIDVAT STA!”
“DIE LINKER. VAN ANDRÉLON.”
“WELKE IS DAT? ZE LIJKEN ALLEMAAL OP ELKAAR!”
Ik vertik het om willekeurig iets op mijn hoofd te smeren. Dat heb ik laatst al een keer gedaan. Toen verbaasde ik me nog hoe weinig schuim de shampoo op mijn hoofd tevoorschijn toverde. Bio shampoo, dacht ik dat het was. Iris koopt wel eens van die troep en dat schuimt gewoon een stuk minder. En terecht, want schuim is puur voor de show.
“Die bio shampoo schuimt een stuk minder he?” zei ik tegen haar, nadat ik twee weken lang die shampoo had gebruikt.
“Hoezo bio shampoo? We hebben helemaal geen bio shampoo in huis. Je hebt toch niet al die tijd conditioner op je hoofd staan smeren?”
Wel dus. Twee weken lang heb ik de verkeerde fles boven mijn hoofd uit staan knijpen. De conditioner fles. Vind je het gek dat mijn kop niet ging schuimen.
Dat zou me niet nog eens gebeuren…
“HEB JE HEM GEVONDEN? DIE VAN ANDRÉLON. ER STAAT IETS VAN ZEN OP DE FLES” schreeuwt ze naar me.
“ZEN? HOE BEDOEL JE ZEN?” schreeuw ik verbaasd terug.
“JA, ZEN. ZEN SHAMPOO VAN ANDRÉLON.”
“ZEN SHAMPOO? WAT HEEFT ZEN NU WEER MET SHAMPOO TE MAKEN?”
Zonder bril op mijn hoofd probeer ik door de waterdampen van de hete douche te turen, op zoek naar de juiste fles. Ik hou van lekker warm douchen. Heel warm. Zo warm dat ik eigenlijk niet onder het water durf te staan. Bang dat ik in de fik vlieg. Heerlijk vind ik dat. Ik baal er altijd van dat we een boiler in huis hebben. Klote is dat. Bij mijn ouders stond ik anderhalf uur lang onder de douche. Hier in ons kleine huisje krijg ik maar 20 minuten om mijn kleine lichaam te voorzien van de nieuwste douche producten van de Nettorama.
“Nettorama, de aller aller goedkoopste.”
Ik schuif het douchegordijn opzij en begin aan mijn brilloze speurtocht door de dampen van mijn kleine sauna.
“SJONGE, WAT STAAN HIER VEEL FLESSEN ZEG. IS DAT ECHT NODIG?”
Ze antwoord me niet terug. Verstandig.
Is dit hem? Nee. Dat is Dragon Skin Scrub. Om de hard geworden zweet van je lichaam te schrobben. Een product gemaakt van zeep met zand. ZEEP MET ZAND! Wat een geweldig idee eigenlijk. Neem wat zeep, pleur er zand in, verkoop het bij een of andere hippe hipster winkel en verdriedubbel de prijs. Had ik dat maar bedacht. Dan stond ik in de boeken beter bekend als de creator van de succesvolle Zeep en Zand™ gezondheidslijn. Dan lag ik nu op mijn privé strand in Hawaii, met mijn eigen jacht en prachtige dames van vertier. En terwijl ik een vers geperste ananassap achterover gooi, bedenk ik een inferieure opvolger van het succesvolle product Zeep en Zand ™. De Next Big Thing van mijn Zeep imperium. Een product waarvan je haar sneller gaat groeien, rechtstreeks uit mijn duim gezogen voor de oudere mannen onder ons. Zie het als bemesting voor de haarzakjes. Ik noem het:
Zeep en Stront™…
“IRIS! WAAR STAAT DIE SHAMPOO DAN?”
Ze moppert iets in het Chinees, waarschijnlijk dat ik ook echt werkelijk helemaal niets zelf kan, en komt naar me toe. Ze trekt de deur open.
“Snel snel. Deur dicht! Anders krijg ik het koud!” commandeer ik haar.
“Hier! Hier staat hij. Voor je neus. En nu opschieten, we moeten zo weg” ze laat me alleen achter in mijn sauna.
“KOUD KOUD! DEUR DICHT!” schreeuw ik haar na.
Zo. Eindelijk. Gevonden hoor. De Shampoo. En inderdaad, Zen en Andrélon staat er op de fles. Voor vermoeid en dof haar… Wat zullen ze bij mijn zen school daarvan vinden? Als het goed is niets. Zen kent geen goed en slecht. Goed en slecht zijn immers concepten. Iets waar zen juist wat afstand van probeert te nemen om zo een ‘vrijer’ leven te ervaren. Zen ziet een fles, met letters erop. Met spul erin voor op je hoofd. Met een logo van Andrélon. En zelfs dat is al te veel. Ik las ik in de bibliotheek het boek van de Japanse zen meester Shunryu Suzuki waarin hij zei: “Niets is zo.”
Hier in Europa zou René Magritte zeggen: “Ceci n’est pas une pipe.”
Ik vraag het me af; Als je totaal zen zou zijn, zou je dan conditioner op je kop smeren? Ik bedoel, shampoo is ook maar een menselijk gecreëerd concept. Wat maakt het dan uit? Spul is spul. Schuim is schuim. Ik kom erachter dat ik nog veel te leren heb… Fuck it, niet nu. De boiler raakt leeg en ik moet mijn kop nog wassen. Ik draai de fles om en lees op de achterkant:
Wanneer is jouw zen moment?
Zen
Andrélon weet het weer mooi te verpakken; Zen en Shampoo. Het klinkt haast als Zeep en Stront ™, maar toch is het een interessante vraag die ik onder de douche voorgeschoteld krijg.
Om die vraag te kunnen beantwoorden moet ik eerst te weten zien te komen wat zen eigenlijk is.
In het kort denk ik dat zen het volgende is. Zen is dat moment dat je geniet van je koffie. En niets meer. Zen is lekker wandelen op het strand. En niets minder. Zen is in de rij staan bij de kassa. Zen is ruzie maken met je kinderen. Boos worden als je computer vastloopt. En niets meer. Zen is jezelf gruwelijk verliezen en daarna weer terug vinden. Zen is ver gaan en terug komen. Zen is iemand op zijn bek rossen en weer omarmen (Check de film Fight Club. Zen meesters @ work). Zen is alles wat jij bent. Je totale leven. De mooie momenten en de ellende. Je eerlijkheid en je diepste leugens. Zen maakt geen onderscheid in wat is wat.
Maar bovenal; Zen is leven in het nu.
Nu
Die heb je vast wel eens vaker gehoord, leven in het nu. Lekker zen. Lekker hippie. Lekker Xenos buddha beeldjes. Misschien stond het wel op een shampoo fles? Het is een hippe term die we terug vinden op de vele beautyblogs, fashion magazines en in de Libelle. Oprah Winfrey is er ook gek op…
En dat is niet erg. Het is zelfs super goed. Want hoe meer mensen in aanraking komen met het leven in het nu, des te beter. Maar vergeet de diepe laag niet en de enorme inspanning die komt kijken als je echt wilt leven in het nu. Het is namelijk niet zo één twee drie gedaan en het vergt de nodige skills om echt te geniet van wat er nu is (hier later meer over).
Hout hakken
Even een praktisch voorbeeld van wat nu, nu maakt. De psycholoog Mihaly Csikszentmihalyi beschreef heel mooi wat een typisch zen moment kan zijn. Hij heeft het over de Flow. De Flow is een mentale staat van zijn waarin je pure aandacht hebt voor waar je mee bezig bent. De taak voor handen is niet te moeilijk om uit te voeren, maar uitdagend genoeg om je niet in slaap te donderen. Je bent geconcentreerd, doelgericht bezig en je verliest jezelf in het werk.
In de Flow raken is niet gemakkelijk. Heel vaak is ons werk veel te saai, of je hoofd zit te vol om geconcentreerd je taak te kunnen doen. Of je geeft niets om de taak, hij is te gemakkelijk of juist veel te moeilijk om alleen aan te kunnen. Er zijn genoeg elementen die je uit de Flow halen.
Ik merk dat ik snel in de flow raak wanneer ik schrijf. Als de content en mijn schrijfstem bij elkaar passen, dan vergeet ik mezelf. Ik vergeet te eten en ik vergeet de tijd. Er is alleen ik en mijn tekstverwerkingsprogramma, die zich langsaam vult met woordjes. Één voor één. Woordjes die ik probeer in de juiste volgorde te zetten om zo goed mogelijk mijn verhaal uit mijn hart te trekken.
Het is een puzzle waarvan ik weet dat ik hem aankan, maar iedere keer toch best weer uitdagend is. Het is zo een moment waar ik leef in het nu. Als ik eenmaal in dat moment zit ervaar ik een gevoel van puur geluk. Ik ben in mijn element. En weet je wat het mooie daarvan is? Het kost me geen ene rooie cent!
Bij zen hebben ze het over; Als je hout hakt, hak dan hout. Tijdens het hout hakken denk dan niet aan morgen, denk niet aan gisteren. Denk niet aan de hoeveelheid hout die je nog moet hakken.
Hak het hout. Niets meer. Niets minder.
Hoe vaak gaat het hier mis bij de meeste mensen (myself included)? Als het zondag is zitten we al te piekeren over de dag erna; “Dan moet ik weer werken.” We genieten niet van de zondag en verspillen onze energie aan wat nog helemaal niet aan de hand is. Je vrije zondag voelt niet lekker aan, en voor je het weet is de zondag voorbij en is het inderdaad “De dag dat ik weer naar de baas moet.” Als het slecht weer is dan verlangen we naar een warme zomer, en als het een warme zomer is dan is het weer veel te warm. En als we buiten lopen hebben we alleen aandacht voor onze telefoon en horen we niet de vogels fluiten. Zen probeert je hiervan los te wrikken en je veel meer te laten leven in het nu. Het leert je opnieuw te kijken naar wat er is. Je hoeft niet naar de vogels te luisteren, misschien ben jij wel zo een vogel hater? Maar als je leeft in het nu, dan hoor je ze tenminste wel. Er gaat een wereld voor je open. En je hoeft je huist niet te verlaten.
Je geniet meer van de dingen om je heen. Zorgen maken doe je nog steeds, maar nu even niet. Je bent zo vredig als een baby en zo stoned als een garnaal. Maar dan zonder de nadelige effecten van drugs en zonder dat je je luier vol schijt.
Dat is zen.
Niet slecht toch dat leven in het nu? Als ik de communicatie afdeling van Andrélon mijn antwoord zou toesturen dan zou het zijn:
Mijn zen moment is; NU!
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal