Een jaartje geleden reden mijn vriendin en ik richting Würzburg, Duitsland. Vol met adrenaline scheurden we over de Autobahn toen plots de telefoon ging.
“TELEFOON!” schreeuwde mijn vriendin.
Ik heb een aantal jongere broertjes. Wij bellen nooit met elkaar. Wij broeders, wij Whatsappen. Wij bellen alleen nog met elkaar als er echt iets aan de hand is.
Dat mijn broertje de moeite nam om zijn beltegoed te gebruiken gaf aan dat er echt iets mis was. Ik nam de telefoon op.
Hij vertelde me wat er aan de hand was; tiener dingen. Papa en Mama stuff. Een terugkerend evenement op die leeftijd. Ik vertel hem dat ik me in het land van de braadworsten bevind en dat ik een plekje ga zoeken om hem later terug te bellen.
Ik besluit om bij het eerste de beste benzinepomp mijn auto te stallen.
We rijden door en al snel belanden we in een mega lange file van dure Mercedessen met Duitse kentekens. Op de rechterrijstrook schiet het ook al niet op met al die Nederlandse stationwagens en sleurhutten. Je weet wel, fietsen mee, eigen kussens mee, Senseo koffie apparaat op de achterbank etc.
Anyway, twee uur later komen we aan bij een benzinepomp.
In die twee uur tijd dat we in de file hebben gestaan hebben mijn vriendin en ik diverse opties besproken. Zullen we onze reis verkorten? Zullen we terug naar Nederland rijden om de boel te sussen?
Als een echte Don Corleone besluit ik dat familie altijd eerst komt!
Ik prop mijn laatste pretzel naar binnen en verbind me telefonisch met het vaderland om de familie te vertellen dat we de volgende dag naar Nederland zullen reizen.
Weet je wat ik te horen kreeg?
Het was al opgelost…
Ook Zonder Mij
De les die ik heb geleerd?
Door niet te handelen komen dingen ook gedaan.
Ik herhaal het even:
Door soms NIET te handelen komen dingen ook gedaan…
Wow!
Jij, ik, wij, we zijn sociale beesten en willen andere mensen graag helpen. Dat is een prachtige eigenschap van het mens zijn, maar soms is het niet echt nodig!
Nee zeggen is echter moeilijk, dus als iemand ons vraagt om te helpen dan duiken we er massaal op af. We willen namelijk geliefd zijn en dat doe je niet door iemand af te wijzen.
De laatste tijd ben ik steeds meer gaan ‘afwijzen.’ Naja, afwijzen, ik reageer wat later op verzoekjes. Ik heb namelijk geleerd van de situatie in Duitsland.
Zo neem ik tegenwoordig de tijd om te reageren op een verzoekje. Ik merk namelijk dat deze tijd er soms voor zorgt dat taken, zonder mij, ook gedaan worden.
Brain Farts
Een andere reden om niet direct te reageren op iemands verzoek, is omdat veel verzoekjes helemaal niet zo urgent zijn.
Non-urgente situaties noem ik Brain Farts.
Brain Farts zijn gedachtes die plots opkomen en urgent aanvoelen. Ik heb het zo vaak meegemaakt. Vooral in de grafische wereld, dat de klant komt aanzetten met een geniaal idee (Brain Fart). Plots moet er iets veranderd worden aan een design bijvoorbeeld. Wij hard werken om de volgende dag van de klant te horen dat hij zijn eigen idee toch niet zo heel goed vond.
Wat we al hadden was helemaal zo gek nog niet. En wij maar overuren draaien…
De truc is, is om de Brain Farts te onderscheiden van de urgentere zaken. Maar hoe je dat doet?
Van Urgentie tot Brain Fart
Als we elkaar nodig hebben dan moeten we contact met elkaar maken. De vorm hoe men met je communiceert is een manier om de Brain Farts van de urgentere zaken te scheiden. Werkt niet altijd, maar heel vaak wel.
Hierbij presenteer ik je Percy’s Ultieme Lijst van Urgentie tot Brain Fart:
1. Face-to-Face: Als iemand je wilt ontmoeten, dan betekend het meestal dat het urgent is. De persoon moet zijn kostbare tijd inzetten om jou te spreken. Face-to-Face elkaar ontmoeten betekend urgentie.
2. Bellen: Iets minder persoonlijk, maar nog steeds een vorm van urgentie. Bellen kost geld en bellen is eng. Je krijgt namelijk directe feedback (brrrrrr eng!). Bellen kost veel moeite.
Maar bellen betekend ook urgentie.
3. Berichtjes en e-mail (Whatsapp, Telegram etc): Tegenwoordig gaat veel via ‘berichtjes’. Het is goedkoop, gemakkelijk en we gaan de directe confrontatie uit de weg. Het is een gruwelijk luie manier om met elkaar te communiceren en één van de aller slechtste manieren om iets gedaan te krijgen.
Voorbeeld: Vrijdag avond, 10 uur. Je zit met je meisje op de bank. Je hebt de boel romantisch aangekleed, waxinelampjes verspreid door het huis, rozenblaadjes op de grond etcetera. Voordat je overgaat tot het bespringen van je prooi wil je nog even iets liefs in haar oor fluisteren.
Je kruipt naar haar toe en terwijl je je schatje benaderd stoot je met je lompe poten één van brandende kaarsjes omver. Al snel vliegt je Ikea kleed in de fik en word de situatie veel warmer dan je had gehoopt.
De boel staat in de hens!
Je hebt twee opties. Welke kies je?
1. Je vliegt naar de telefoon en belt de brandweer.
2. Je stuurt een Whatsapp berichtje naar de lokale kazerne en vraagt of de beste mannen even kunnen komen kijken.
Snap je?
Ik krijg veel berichtjes van mensen met daarin de vraag of ik iets kan doen. Soms met de vraag NU. Van simpele taken tot episch grote ondernemingen. Geen probleem, zo gaat dat. Maar ga er niet vanuit dat ik direct reageer. En al helemaal niet dat ik het ook zal doen.
Wat ik probeer is om de Brain Farts te onderscheiden van de urgentere zaken. Want als ik niet direct reageer blijkt soms dat de taak of niet urgent was of al gedaan is.
Fucking awesome toch?
Duw jezelf niet in de situatie dat jij altijd alles moet doen.
P.s. Brain Farts zijn ook e-mails, Facebookchats, voicemail berichten (hahaha voicemail!), brieven en postduiven.
Tip voor op je Werk
Ok, dan heb ik nog een tip voor je. Deze tip heb ik, volgens mij, gestolen uit het boek van Tim Ferriss, The Four Hour Workweek.
Het gaat over e-mails. Groeps e-mails in het bijzonder. Veelal ontvangen we e-mails die verstuurd worden naar een groep van leidinggevende individuen zoals managers en/of bazen.
Hele slechte managers en bazen.
Een goede baas stuurt namelijk geen groeps e-mails naar zijn onderdanen. Een goede baas kan niet zeker weten of zijn verzoek dan wel word uitgevoerd. Een goede baas delegeert zijn taken door te bellen naar de persoon waarvan hij/zij denkt dat die capabel genoeg is om te taak gedaan te krijgen.
Anyway, je ontvangt weer eens zo een groeps e-mail. Wat je eens moet proberen? Probeer eens NIET te reageren!
Althans, niet direct.
Waarom?
Omdat er andere mensen zijn, mensen die dit artikel niet gelezen hebben, die zich genoodzaakt voelen om als eerste te reageren (men wil namelijk geliefd worden, vooral bij de baas).
Dat is mooi voor jou, want de persoon die als eerste reageert krijgt ook alle shitload aan werk over zich heen. Die persoon moet alles uitvoeren. En terwijl iemand anders zich in het zweet werkt kan jij dingen doen die veel belangrijk zijn…
Zoals onderuit zitten:
Negeren als een Pro
Zo. Nu weet je hoe ik probeer mijn to-do lijst schoon te houden. Dat is belangrijk zodat ik het echte werk kan doen.
Het geeft mij heel veel rust zonder dat ik nee hoef te zeggen. Want nee zeggen sucks.
Wat nog veel fijner is is dat als ik iemand help dan weet ik ook zeker dat mijn tijd goed besteed word. Ik weet dat mijn hulp gewaardeerd word!
Nou, ik hoop dat je wat inspiratie hebt kunnen halen uit dit artikel. Zo niet, excuses voor mijn lange Brain Fart!
P.s. Er zijn twee personen waarbij ik altijd DIRECT probeer te reageren:
Dat zijn mijn ouders en het Centraal Justitieel Incasso Bureau.
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal