“Wilt u het terrein verlaten meneer” zegt Piet Soldaat tegen me bij militair vliegveld Soesterberg. Daar waar ik een rondje met Iris aan het wandelen ben.
“Het is bijna vijf uur. We gaan zo sluiten.”
“Sluiten? Maar wat als de Russen om kwart over vijf aanvallen? Wat dan?”
Daar hadden ze bij de Koninklijke Luchtmacht nog niet over nagedacht.
“Dank u vriendelijk voor uw oplettendheid. Ik zal deze kwestie noteren in mijn notitieboekje om later te bespreken met mijn officieren. Heeft u een pen?”
“Een pen? Jawel. Maar heeft u die zelf niet?”
“Daar mag ik niet over praten. Staatsgeheim”
“Bezuiniging?”
“Ja.”
Ik geef mijn pen aan Piet Soldaat en hij noteert in zijn boekje dat er een mogelijkheid bestaat dat de Russen aan zullen vallen NA sluitingstijd.
Hij geeft mij zijn woord dat deze kwestie besproken zal worden op de eerst volgende vergadering.
Een vergadering die zonder gevulde koek en Douwe Egberts automaat koffie zal zijn.
Want ook dat – net als de balpen en de kogels om mee te pief paf poefen – is wegbezuinigd.
Ach, laat ook maar
“Ach, laat ook maar” zegt Piet Soldaat terwijl hij zijn notitie – met mijn pen – doorkrast.
“Het heeft geen zin om dit te noteren. Die vergadering komt er toch niet.”
“Hoezo niet? Is gratis koffie zo belangrijk?”
“Ja. Ook. Maar om eerlijk te zijn meneer; we hebben een enorm personeelstekort. Dat is de realiteit.”
“Het maakt dus niet uit wanneer de Russen aan zullen vallen. Zelfs tijdens openingstijd maken we geen schijn van kans met zo weinig mensen op de grond.”
“Ik dacht dat jullie kogels te kort hadden, maar personeelstekort? Hoe dat?”
“Hoe dat? Dat is toch wel duidelijk?”
“Men heeft geen interesse meer in het kameraadschap en landsbelang.”
“Men is bezig met ik ik ik. Hoe kan ik gelukkig worden. Hoe kan ik geld verdienen. En natuurlijk; Brood en Spelen. Maar vraag maar eens aan de Romeinen hoe dat afgelopen is.”
“Defensie is niet in oorlog met de Russen, maar met Netflix en TUI reizen. Met de Yoga school en Instagram.”
“En wie wil er nu nog in de bossen rondrennen met je kameraden en met 50 kilo op je rug als je ook gewoon je dag kan filmen en daar geld mee kan verdienen, snapt u meneer?”
“Dat is het probleem van Defensie. Van Nederland.”
Er schiet me iets te binnen
Opeens is Piet Soldaat stil. Het aanhoren van de slechte staat van de Nederlandse Defensie doet hem pijn.
Hij staart voor zich uit en haalt uit zijn oude legerjas een zakdoek tevoorschijn, van thuis meegenomen – want bezuiniging – waarmee hij een traan wegveegt.
Lang geleden dat ik iemand zo emotioneel heb zien worden om Nederland.
Eigenlijk best wel mooi moet ik eerlijk toegeven.
En ook interessant.
Want de kwestie van ‘hoe word IK gelukkig,’ ook ik ben daar mee bezig.
Maar komt diep geluk niet voort uit het ergens voor staan? Iets groters dan ikzelf?
Komt geluk voort uit door de modder rennen, zwoegen met je kameraden, of ontstaat het uit de hele dag in je eentje Netflixen?
Ook ik sta nu met Piet Soldaat in de verte te turen. In absolute stilte.
Twee mannen. Één gedachte…
Mooi moment dit.
Tot me opeens iets te binnen schiet!!!!!
“Meneer. Mag ik u wat vragen?”
Piet Soldaat kijkt me met een verloren blik aan, maar ik zie ook een schittering. Een sprankeling van hoop.
Eindelijk iemand die naar hem wilde luisteren, en dan ook nog een vraag wil stellen! Iemand die interesse toont in het verdedigen van zijn land. In Defensie!
Er is hoop. Hoop voor Nederland. Ik zie het in zijn ogen.
“Vragen mag altijd meneer. Graag zelfs. Wat is uw vraag?”
“Die tank daar. Is die te koop?”
“Jawel. Je mag er alleen niet mee de stad in.”
“Geen probleem. Ik zoek nog een camper om het land mee te ontvluchten.”
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal