Afgelopen maandag werd ik 31 jaar. En toen ik die dag op de site van de DELA aan het rondsnuffelen was om te zien wat ik allemaal krijg bij mijn uitvaart, ontving ik een Whatsapp berichtje.
“Kerel; Gefeliciteerd he! Wanneer is de fuif?”
Ik vier mijn verjaardag niet. Al sinds mijn 12de niet meer.
Dit is het verhaal, en antwoord, op de vraag waarom niet. Het is ook het verhaal over waarom ik eigenlijk in het algemeen geen zin heb om naar een verjaardag te gaan. Ook niet die van jou.
Maar eigenlijk gaat dit artikel niet zozeer over mijn verjaardag, maar over de juiste aandacht voor elkaar hebben.
Het gaat over Quality Time.
LEZERS WAARSCHUWING:
Ik ben er achter gekomen dat aardig wat mensen dezelfde mening met mij delen over verjaardagen, toch wil ik je waarschuwen voor de tekst hieronder. Het kan misschien wat kwetsend overkomen. Nogmaals; dit is mijn reden waarom ik mijn verjaardag niet graag vier.
Vind wat u ervan vindt. Zie zoals het is. Vrede op deze aardkloot. Amen
Je Dikke Oom
Stel, jij bent jarig. Dan nodig je me uit, en ik kom. Ik kom voor jou.
Het is immers jouw verjaardag.
Ik kom binnen, geef je een High Five en zeg; ”DUDE gefeliciteerd he! Dat je een ouwe zak mag worden.”
“HAHAHAHA JA MAN” schuddebuiken we samen.
Ik prop het cadeau, wat me twee dagen Googlen heeft gekost, in je klauwen.
“Bedankt Perc. Echt super gaaf man! Thanks!”
Onuitgepakt leg je het op de stapel. Op de Mount Everest van de overige verjaardag cadeaus.
Voor morgen. Om open te maken.
Ik had gehoopt je gezicht te mogen zien als je mijn cadeau openmaakt en ziet hoe creatief ik ben geweest in het vinden van dikke onzin.
Naja, hopen dat je morgen net zo kan lachen als ik gisteren.
“Perc, uhm, neem lekker plaats. Ik moet snel naar de keuken. Taart snijden, koffie zetten, bitterballen frituren… Ik ben nogal druk. We praten zo verder ja?”
“Cool” zeg ik tegen je.
“By the way.. komen Willem en Sara nog?” vraag ik nog snel aan je voordat je de keuken in glipt.
“Uh, nee man, helaas niet. Er is iets tussen gekomen. Ze belde daarnet af.”
“Cool” zeg ik.
Maar eigenlijk wil ik zeggen; FFFFUCCCKK met wie moet ik dan praten? VERDOMME!
Teleurgesteld en met een gevoel van in de steek gelaten te zijn stap ik de woonkamer in. Daar zit ik dan, op een stoel, alleen, in de Kring der Verjaardagen.
“Percy, je wilt thee he?” schreeuw je vanuit de keuken.
“Yes, as usual. Zonder suiker graag.”
“THEE IS VOOR GAY’S” roept je vette oom vanaf de bank.
“Hehehe he…” lach ik beleefd terug als een halve Indo met kiespijn.
Ik heb nu al zin om naar huis te gaan… of om iemand op zijn bek te rossen.
Maar dat doe ik maar niet; het is immers feest!
HIEP HIEP HOERA. OP DE JARIGE.
Een uur lang voer ik non-gesprekken met de personen links en rechts van mij. Met je buurman, die verteld over zijn altijd groenere gras, met je tante uit Marokko die ook langs is gekomen en later praat ik met je collega die zich totaal in het oranje heeft gekleed.
“Voor het WK voetbal?” vraag ik hem.
Nee. Niet voor het WK voetbal. Hij had zichzelf gevonden. In het boeddhisme.
Tibetaans boeddhisme.
“Ow, gaaf man, hoelang ben je in Tibet geweest?” vraag ik hem.
Hij was niet naar Tibet geweest, hij was naar Deventer geweest. Daar hadden de Tibetanen ook een clubhuis. Veel gemakkelijker om met de bus te geraken…
Hij laat de foto’s van zijn monniken bestaan zien. Op zijn iPhone 6 Plus.
“BITTERBALLEN” roep jij, de jarige job, trots, terwijl je de Kring der Kringen in stapt met een schaal die gesponsord lijkt te zijn door Mora.
“JOEPPIIEE EINDELIJK” schreeuwen de party gangers.
Terwijl ik een veel te warme bitterbal naar binnen prop vertelt de WK ganger me dat hij geen vlees meer eet. Er is al zoveel leed in de wereld. Hij eet nu alleen nog maar gras.
Dood gras.
“Hooi?” vraag ik hem, terwijl ik in mijn bitterbal blaas.
“Neeeeee…. Gras; dooooood gras.
Hij ging er een blog over beginnen…
Ik begin hem, en zijn kralen ketting, zat te worden en zet mijn geheime wapen in; mijn Escape Kaart. Ik vertel hem vriendelijk, doch dringend dat ik hem even zal moeten excuseren.
Ik moet schijten.
Ik moet helemaal niet schijten, maar het is DE manier om op een verjaardag van iemand af te komen. Als je opstaat, en lang genoeg op de wc, of andere tactische plek naar keuze, blijft wachten, dan word je stoel ingenomen door iemand anders.
Opgestaan plaats vergaan! Mooi.
Ik kom terug van het schijthuis en zie dat jij, de jarige job, nog steeds druk staat te doen in de keuken.
“He man, alles goed op het werk?” probeer ik je te vragen, om een gesprek op gang te krijgen.
“Wacht even Perc, even koffie zetten. We praten zo even verder ja? Wil je trouwens nog wat thee?”
“GAAYYYY” klinkt het vanaf de ingezette bank.
En terwijl ik “ja doe maar” zeg is mijn gedachte ergens anders. Ik denk aan het lied van Acda en de Munnik en ik merk dat ik plots begin te zingen:
“Ik ben de gangmakeeeeeeer op het verkeeeerde feest…”
“IK BEN MEZELF NIET OF NOOIT GEWEEST.”
Sorry. Niet Voor Mij
De buurman met zijn gras, je tante uit Marokko, je collega in zijn WK outfit, het zullen vast hele bijzonder, mooie, lieve, oprecht goede mensen zijn, voor jou.
Maar niet zozeer voor mij.
Toen ik mij pa vertelde dat mijn vriendin en ik niet graag naar verjaardagen gaan zei hij: “Ja maar dan zie je die mensen waarschijnlijk nooit meer.”
“Precies pa! Dat is nou precies mijn punt.” Mijn pa is zo gek nog niet.
Als het Universum denkt dat er mensen bij elkaar horen, dan zorgt het Universum er wel voor dat ze elkaar vinden. Of Facebook. Daar is geen verjaardag voor nodig.
En laten we het Universum nou niet gaan dwarsbomen door dat te forceren.
En trouwens, ik kom voor jou, want jij bent jarig. Jij bent mijn vriend of vriendin. Die wil ik graag spreken, zien, voelen, lachen gieren brullen janken en diepe gesprekken mee voeren.
Maar ik snap donders goed dat dat niet kan op je verjaardag. Ik snap donders goed dat je druk bent op je eigen feest. Je zit immers in de bediening, je moet babbelen met Jan en Alleman, je houd de hond van je alleenstaande tante uit de chipsbak weg, terwijl je met je linker been koffie inschenkt.
I Got It! Ik snap het helemaal! Helemaal goed.
Maar zullen we anders een andere keer afspreken zodat we het behalen van die fantastische leeftijd echt kunnen vieren?
Als je tijd hebt? Als je niet hoeft te hollen? Met een bakkie koffie? Dan kan je je verhalen aan me vertellen.
Hoeft niet lang; gewoon eventjes.
Quality time.
Deal?
Verjaardag 2.0
Excuses voor het mopperen lieve mensen, ik word ook een daggie ouwer (zoals me oma zou zeggen). Maar dit is wel echt DE reden waarom ik verjaardagen bijster oninteressant vind. En nu dit eruit is zal ik daar ook meer gehoor aan geven.
En dan de vraag of ik mijn eigen verjaardag vier? Jawel hoor. Maar heel, heel kleinschalig.
Ik vier het met mijn paps en mams. Met mama wissel ik een stevige knuffel uit, mijn vader geef ik een stevige handdruk, me zusjes krijgen drie kusjes op de wang en mijn broertjes… die stomp ik in de maag. De donderstenen.
Ieder neemt wat lekkers mee,
we drinken bier of thee,
niemand is gay,
tenzij je dat bent, dan is dat helemaal oké,
en we verlaten elkaar na een uurtje of twee.
Dat noem ik verjaardag 2.0. Hopsakee!
Als Iemand Anders Jarig Is
Of ik naar iemand anders zijn verjaardag ga? Liever niet, maar heel soms wel. Zaterdag bijvoorbeeld, dan heb ik ook een verjaardag plus housewarming.
Omdat ik weet dat het niet zozeer een verjaardag word in de traditionele zin, ga ik toch. Het word namelijk een reünie met al mijn oude klasgenoten.
En dat vind leuk!
Maar ook nu zal ik geen diepe gesprekken hebben met de gastheer.
En dat is zo nu en dan ook niet erg.
Als het maar zo nu en dan is…
————–
P.S. De foto bovenaan dit artikel ben ik met mijn verjaardagscadeau van mijn vriendin. Een zelfgemaakte, voorzien van vele ingrediënten lasagna. Toen wij elkaar voor het eerst ontmoet hadden, zeven jaar geleden, maakte mijn vriendin lasagna voor me. Die traditie houden we erin.
En zeg eerlijk? Je hebt toch helemaal niets meer nodig dan een lekker eigengemaakte maaltijd van je geliefde? Daar kan geen Douglas bon, of bosje bloemen tegenop 😉
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
— INSERT MAIL POP UP —
– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal