Stel. Je staat met iemand te praten.
En terwijl je net lekker in je verhaal zit begint er iemand aan je arm te trekken en vraagt:
“Hallo? Mag ik u even storen?”
Na hem weggewuifd te hebben begint de persoon DIRECT weer aan je arm te trekken:
“Hallo? Mag ik u even storen?”
Wat doe je?
1. Je werpt een boze blik richting deze persoon;
2. Je slaat hem helemaal de gore tanden uit den bakkes!!!
Ik denk dat ik voor optie twee ga…
Jij?
Het is GRUWELIJK irritant om constant gestoord te worden als je met iets bezig bent.
Toch?
Oké. Stel je nu deze situatie voor:
Betalen om gestoord te worden
Je bevind je in dezelfde situatie als hierboven. Iemand vraagt CONSTANT je aandacht terwijl je met iemand anders in gesprek bent.
Het verschil is nu dat je deze persoon – de persoon die jou stoort – 30 euro per maand betaald.
“WAT ZEG JE ME NU PERC!!!!! Waarom zou ik iemand betalen zodat hij/zij mij de hele tijd kan storen???”
Klinkt gek he? Vind ik ook…
Maar toch doe ik het!
Ik betaal namelijk 30 euro per maand om onbeperkt gestoord te worde… uh… internet en telefonie voor mijn mobiel.
Handig toch?
Newton, Einstein en Poep Emoticons
Ik lees graag biografieën (momenteel bezig met die van Roald Dahl) en wat me iedere keer weer opvalt is dat grote inzichten en openbaringen van Den Grote der Mensheid komen wanneer men helemaal niets doet!
Nikolai Tesla vond de wisselstroom generator uit toen hij een rondje in het park liep (dankzij hem kan je iedere dag je telefoon opladen).
En Newton dan. Toen de pest uitbrak in Cambridge en omstreken werden alle mensen terug gestuurd naar de dorpen waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen. Om proberen te voorkomen dat de pest zich verder uitbrak. Iedereen verveelde zich de schompes in de dorpen, behalve Newton. Die maakte van die tijd gebruik om tot GROOTS inzicht te komen!!!
En Archimedus. Die kon pas EUREKA door de straten roeptoeteren nadat hij in bad had gezeten en het water opeens omhoog ging toen hij erin plofte.
En ik? Wat heb ik gedaan?
Ik heb daarnet een poep emoticon naar een goede vriend verstuurd…
Deze: 
Een verloren skillset
Nu leven we in een tijd waarin we enorm connected zijn met elkaar.
Kerstkaarten, postduiven, Whatsapp, Facebook, mail, blauwe enveloppen etc etc.
Mooi!
Maar… en je voelt hem al aankomen; hierdoor komen we nooit in die diepere staat van zijn.
De diepere staat die Nikolai Tesla bereikte. En die van Einstein. Van Archimedus. Van Newton…
In de staat van creatieve overvloed.
Niet die van poep emoticons…
Yup. Ik snap het. Het is super eng om in die staat te geraken. Puur en alleen met jezelf zijn. Beter Facebook-en of artikelen lezen van ene Percy Tienhooven…
Maar toch denk ik dat het van belang is. Dat niets doen.
Ik zat er van het weekend in mijn opa stoel over na te denken hoe ik dat MEER kan doen… en opeens wist ik het:
EUREKA!
24 uur zonder
“Wat als we nu een experiment doen Iris. 24 uur zonder internet?”
Iris vond het een GEWELDIG idee. Zij gebruikt haar telefoon ook net wat teveel vind ze zelf…
En daar gingen we. Zondag middag 13:00.
We trokken de kabels uit de modem en de telefoons gingen op internetloze modus (we konden nog wel bellen).
Hoe het was?
Ja; kut gewoon. Vooral het eerste uur. We hadden constant internet fantoompijn!
Dat je opeens – uit het niets!!! – je jezelf betrapt dat je met je telefoon in je hadden staat, al starend naar Instagram…
Maar na twee uur werd alles beter. Heel veel beter!
Iris en ik hebben samen een uur lang thee gedronken en gepraat. ZONDER ONDERBREKING!
Later zijn we naar de stad gegaan voor boodschappen en een goed bak koffie.
In het cafe moest ik aan iemand vragen hoe laat het was (Ik had mijn telefoon niet mee dus kon niet zien wat de tijd was). Met deze beste meneer had ik later een heel gesprek!
Hoppa!
Vrienden Maken Doe je Zo.
En terwijl ik een slok van mijn cappuccino nam en het cafe rond keek, moest ik concluderen dat zeker 75% van de cafegangers met de telefoon in de hand zat…
Nu wil ik niet zeggen of dat goed of fout is, ik doe dat immers ook; maar toch vraag ik me af:
Hoe is dit zover en zo snel van gekomen? Dat we onze zuur verdiende vrije momenten aan dat zwarte mobiele kastje geven?
En waar leidt deze versnipperde aandacht ons naar toe als mensheid?
Wat voor invloed heeft dit op innovatie, persoonlijke ontwikkeling, geluk en hoe we met elkaar omgaan op de lange termijn?
En wil ik – Percy Antonius Tienhooven – daar eigenlijk wel aan meedoen?
Eruit stappen of niet?
Ja. Ik wil daaraan mee doen. I LOVE het internet. Doormiddel van artikelen en mijn youtube video’s mag ik mijn ideen verspreiden (op een speelse manier).
Sterker nog; het is serieus mijn werk geworden!
Maar wanneer is teveel teveel? Want ook ik moet afkoelen van alle bombarie die online staat. Van andere EN die van mezelf.
Iris en ik zullen dus niet stoppen met internet, maar misschien lassen we zo nu en dan een avondje ‘internetloos’ in.
Of een middagje. of een zondag. Of wanneer we echt even samen willen zijn.
Disconnecten om te connecten!
Doe je met ons mee?
Percy
P.s. Ons 24 uur experiment hebben we op video vastgelegd. In de video gaan we nog wat dieper in op het belang van disconnecten. Check:
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
[thrive_leads id=’10741′]– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal