“En als laatste nog even. De sesshin word in alle stilte gehouden” zei Willem, die daarvoor net het programma had gepresenteerd van 13 keer meditatie per dag en het belachelijk vroege opstaan.
“Stilte in de meditatie ruimte bedoel je toch?” Vroeg iemand nogal angstig uit de groep. “Ja dat ook. Maar ook tijdens het gezamenlijk eten, tijdens je vrije tijd, tijdens alles. De aankomende dagen is het de bedoeling dat er niet wordt gesproken. Zijn er verder nog vragen? Nee? Nou, laten we van start gaan”.
2 januari, 2014. De poeder suiker plakte nog op mijn neus van het oud en nieuw. Daar zat ik dan met me bakkie koffie. In het Dominicanen Klooster te Huissen met een groep van 15 man. Na 3 jaar aan de wekelijkse zen training meegedaan te hebben bij Zentrum vond ik het tijd voor een sesshin. Sesshin is het Japanse woord voor wat wij hier kennen als een retraite. Een korte week waar je afgezonderd van het “normale” leven geconcentreerd iets beoefent. In ons geval zen meditatie, genaamd, zazen.
De entree van het Dominicanen Klooster.
Afhaken of aanpassen
Het was tijd om te beginnen. De eerste keer meditatie. Dat gaat als volgt. Nadat je een buiging hebt gemaakt stap je de zendo binnen, de meditatie ruimte, en ga je zitten op 1 van de vele kussens die klaar zijn gelegd. Als iedereen zit wordt er op een grote bel geslagen, 3 keer. Daarna begint de meditatie. Je zit in de volle lotus of in de seiza houding, met je rug gestrekt, 25 minuten lang. Handen in elkaar gevouwen, net onder de navel. Tijdens deze 25 minuten beweeg je niet, concentreer je je op je ademhaling en kijk je met gesluimerde ogen, naar pak hem weg, een meter voor je. Als je de zaal in zou kijken en iedereen zo ziet zitten lijkt het alsof de tijd stil staat. Vredig en tijdloos, zonder enige moeite.
Maar niets is wat het lijkt. Het is keihard werken. Je lichaam gaat pijn doen en de gedachtes schieten overal naar toe. De kunst is om met veel aandacht te blijven zitten en te kijken naar wat er gebeurt met het lichaam en je gedachtes.
Onze tijdelijke zendo in het klooster.
Los van de pijnen schieten er allerlei gedachtes voorbij zoals “verdomme wat doe ik hier”, “ik moet nog dit en dat doen”, “mijn benen doen gloeiende gloeiende pijn” of de meest voorkomende gedachte “hoelang duurt het nog?”
En dat 13 keer per dag. Niet praten met elkaar, afzien met een hele grote hoofdletter A. Het was dan ook dat ik het aardig moeilijk kreeg aan het begin van de avond. Mijn ademhaling begon steeds sneller te gaan en ik kreeg het maar niet gestabiliseerd. Hoe meer moeite ik deed hoe erger het werd. Ik voelde me doods moe, mijn hartslag nam toe en ik begon flink te zweten. En natuurlijk sloeg de geest ook op hol met allerlei onaangename gedachtes.
Maar dit is het moment dat belangrijk is. Het breekpunt. Het lijden. Dit is het moment van afhaken of aanpassen. Wat doe je? Geef je toe aan de vermoeidheid en stop je? Of zet je door? En hoe doe je dat? Hoe pas je je aan? Zo een sesshin symboliseert in een extreme vorm het dagelijks leven. Dagelijks belanden we allemaal wel eens in een situatie waar we zouden moeten doorzetten, maar er liever mee stoppen. Het is het afzien wat ons sterk kan maken. Waarom zou je anders in hemelsnaam een avond vierdaagse lopen? Of aan sport doen? In een achtbaan stappen? Of kinderen nemen (Ik heb vernomen dat dat soms ook wel eens afzien is)?
Willem aan het woord tijdens een van zijn dhamma lessen.
Eind van de avond kreeg iedereen de kans om met de zen leraar, in ons geval Willem Schepers, 10 minuten afzonderlijk te praten. Je neemt dan met hem door hoe het gaat, of bespreekt een probleem waar je mee zit. Zoals altijd, had ik een goed gesprek met Willem. Op de een of andere manier gaf dit me nieuwe energie en vond ik een “weg” om de aankomende dagen vol te houden. Deze “weg”, deze “optie” was voor mij achteraf heel simpel. Helemaal geen abacadabra. Wel heel praktisch. Genaamd powernappen.
Zen en de kunst van het Powernappen
Tussen de meditatie rondes in hadden we soms een uurtje pauze. De meeste gaan dan lopen of wat lezen. Ik snelde naar mijn kamer om te powernappen. Maximaal 20 minuten slapen. Voor mij is dat iets minder makkelijk om te doen dan voor vele anderen. Dit omdat ik aan de beademings machine moet als ik wil gaan slapen. Dat moet ik eerst voorbereiden en het kost mij dan ook extra moeite om even te gaan liggen. Hierdoor voelt het altijd aan als teveel moeite om “even te gaan slapen”. Daarom doe ik het nooit. Maar ik heb veel gelezen over de kracht van powernappen, en als de voordelen zo groot zijn, en de grote mensen zoals Dali en Da Vinci er ook aan deden, waarom zou ik dan besluiten dat het voor mij niet nodig is?
Smoel houden en slapen dus! Of afhaken. De keuze was vrij simpel.
Ik verbleef in de kamer van Yves Congar.
Vanaf dat gesprek ben ik na elke meditatie sessie naar mijn kamer gesneld om het bed in te duiken. Omdat je niet mag praten hoefde ik me ook niet te verontschuldigen dat ik telkens me bed in dook. Best handig dat niet mogen praten! Door het powernappen heb ik de gehele sesshin met veel energie kunnen afronden. Natuurlijk had ik af en toe de gebruikelijke pijnen in mijn benen, en rug, maar dat was snel weer weg met behulp van wat Tai Chi bewegingen. De eerste dag was echt een gruwelijke hel, afzien als nooit tevoren, maar daarna ging het allemaal vanzelf. Heel bizar hoe we in staat kunnen zijn om toch nog ergens de kracht te vinden om door te zetten.
En Percy, ben je nu lekker tot rust gekomen?
Nee. Juist niet. Dit is verre van een wellness programma. Dan moet je naar Bali. Als ik er iets over kan zeggen dan zie ik het meer als een verre reis. Een reis naar een vreemd land, waar je totaal uit je comfort zone word getrokken. Waar je je in het begin ongemakkelijk voelt, je naar huis wilt, je je niet kan terug trekken in je eigen kamer, je geen contact hebt met je familie. Geef je dan op en ga je terug naar huis? Of verleg je je grenzen en ontdek je een nieuwe wereld?
Dat is wat deze sesshin voor mij betekende. Een verre reis die heel dichtbij plaats vond. Namelijk in Huissen.
– – –
Percy’s mailing
Join Percy’s ‘clubbie’ van toffe mensen en ontvang nieuwe artikelen, videos + boeken en documentaire tips geheel gratis in je mail!
Vul hieronder je mail adres in. Tof dat je van de partij bent!
[thrive_leads id=’10741′]– – –
Bedankt voor het delen van dit artikel!
Bekijk de vlogs van Percy en Iris op het YouTube kanaal